O książce: rok / Klaus Fritzsche był synem nauczyciela, żołnierza pierwszej linii frontu i inwalidy I wojny światowej, wychowanym w duch pruskiego militaryzmu i rewanżyzmu. Nic dziwnego, że takie wychowanie, sukcesy Hitlera w odrodzeniu Niemiec jako potężnej potęgi militarnej zdolnej do zniszczenia dyktatu, stały się dla Klausa w 1943 r. podatnym gruntem do bezwarunkowej wiary w zwycięstwo tysiącletniego imperium pod rządami przywództwo Führera narodu niemieckiego. Nie był w tym odosobniony. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości w latach 1941-42. przeszkolony na radiooperatora pokładowego, został kandydatem na oficera i instruktora. Aby otrzymać stopień porucznika, udał się na front wschodni. Został zestrzelony nad Morzem Kaspijskim, dostał się do niewoli, gdzie spędził 6 lat. Szczegółowo opisano życie niemieckiego jeńca wojennego w sowieckich obozach produkcyjnych. Fritzsche uczył się w szkole antyfaszystowskiej, ale te wspomnienia nie są przeprosinami za zwycięstwo komunistycznego światopoglądu nad przeklętym nazistowskim szaleństwem, ale szczegółową i szczerą historią zwykłego młodego Niemca w latach strasznej i wielkiej wojny.